STEUNACTIE VOOR LOETJE, VOORDIEN ONS LISSEWEEGS SUKKELARTJE
En toen kwam 'Loetje'...
Waar ze precies vandaan komt is een beetje onduidelijk. Ze zou toebehoord hebben aan iemand die ooit in de straat woonde in een huis dat nu vervallen lijkt. Deze man was plots verdwenen, waar naartoe weet niemand precies, maar de katten bleven achter. Ze hadden het geluk dat een aantal buurtbewoners zich over hen onfermden en zorgden dat ze nooit honger hoefden te lijden. Nu en dan een pilletje in hun eten moest hen vrij houden van wormen en vlooien. Dat ze een warm hart toegedragen krijgen is duidelijk. Het feit dat 1/3 van hun oor weggeknipt is bevestigt ook meteen dat ze ooit in handen van het stadsasiel terecht gekomen zijn om steriel gemaakt te worden.
'Loetje' haar toestand ging echter achteruit waardoor er hulp voor haar gezocht werd. Ik zal maar braaf zijn en zwijgen en het er gewoon op houden dat hun hulpvraag bij de verkeerden terecht kwam en er helaas na lang aandringen toch geen gepaste hulp kwam. Er ging dus veel kostbare tijd verloren vooraleer 'Loetje' bij ons kwam. (Geen enkel verwijt naar de mensen die hulp zochten).
Haar vacht volledig samen geklit, mager, uitgedroogd, vlooien, wormen, snot en bloed vlogen uit haar neus bij het niezen, een slechte mond... ze had het allemaal. Ze was al dusdanig gesteld dat ze amper nog kon eten. In de paar uren dat ze bij ons was ging ze pijlsnel achteruit waardoor ze met spoed gehospitaliseerd moest worden. Een baxter tegen de uitdroging, antibiotica en vele duimpjes had ze nodig.
We waren net bij de 'Dierenarts Hanne Smessaert' toen haar bloeduitslagen binnen kwamen. Het hoge ontstekingsbeeld hadden we wel verwacht alsook andere afwijkingen die we konden toeschrijven aan haar toestand. De diabetes die er uit kwam was het verste van onze gedachten. Shit! was het eerste dat ik kon uitbrengen. Gedachten flitsen alle kanten op met vooral een "hoe gaan we dit aanpakken bij een zwervertje, is ze daar braaf genoeg voor om zonder kleerscheuren te doen?" Ok ze spinde wel toen ik tegen haar babbelde maar dat kan ook zijn omdat ze zich niet goed voelt. Onze onverschrokken dierenarts stelde voor om haar suiker eens te proberen meten. Ze stak voorzichtig haar hand naar haar uit, en toen .. toen duwde 'Loetje' haar kopje in haar hand. We kregen allemaal meteen een enorme smile op ons gezicht en een paar "ooooh´s" en "aaaaaah´s" vulden de ruimte. Dit komt goed! Haar bloedsuikerspiegel stond torenhoog dus kreeg ze insuline toegediend.
Ondertussen is 'Loetje' thuis bij ons. We dienen haar 2 maal daags insuline toe op vaste tijdstippen. Ze neemt ook antibiotica om haar te verlossen van alle snot en bijbehorende ongemakken. We merken dat ze zich al beter voelt.
'Loetje' is ongeveer 13 jaar geschat maar ze verdient ook een kans op een mooi leven. Telkens ze haar magere hoofdje tegen ons wrijft breekt ons hart en weten we waarvoor we dit doen. We beseffen dat ze nog lange tijd, heel lange tijd waarschijnlijk, in de opvang zal zijn. Regelmatige controles zullen nodig zijn om de goede dosis insuline te vinden. Ook haar andere kwalen moeten aangepakt worden.
Ze mag ook enkel diabetesvoeding eten en insuline is niet goedkoop. Om wat bij te dragen in de onkosten organiseren wij een steunactie met een vrije bijdrage op:
BE91 7310 0423 9376 en vergeet de mededeling GIFT LOETJE niet.
Bij giften vanaf 40 krijg je een fiscaal attest: GIFT LOETJE + je rijksregisternummer!
Doe het voor ons 'sukkelartje, ons 'Loetje' uit de Pol Dhondtstraat en RFC Lissewege
Doe het voor de mensen die nu voor 'Loetje' zorgen!
Doe het voor 'Loetje' om zich beter te voelen en te zorgen voor een gelukkige oude dag!
