Er zijn zo van die mijlpalen in ieders leven waarin je weloverwogen beslissingen moet nemen en knopen moet doorhakken. Momenten waarop het tijd wordt om nieuwe wegen in te slaan, te veranderen van spoor en andere horizonten kan en mag opzoeken. En voor zo een periode sta ik. Daarom heb ik besloten om deze zomer de poorten van tVaartje NIET te openen voor kunstenaars en publiek en aldus de stilte en rust tVaartje te laten overnemen.
Vijftien jaar geleden startte mijn droom, mijn kleine bijdrage om een plek te creëren waar iedereen zichzelf kon zijn, een plekje waar er ontmoetingskansen waren in een inclusieve setting. Ik blik met heel veel dankbaarheid terug op een mooi verhaal…. mijn verhaal, mijn missie, mijn regenboog, mijn ziel, mijn leven…. dat ik nog voor de laatste keer wens te delen.
Vijftien jaar geleden woonde mijn moeder (Bobonne voor de vrienden) bij ons gezin in en bracht dementie haar in een andere leefwereld. Ik zocht een geëngageerde vrijetijdsbesteding om samen de zomermaanden te overbruggen op een zinvolle manier. Ik zocht iets in het verlengde van het gedachtegoed waar Bobonne heel haar leven voor gestaan had. Haar voortdurend engagement was met de paplepel ook ingeslopen in mijn lijf en denken. Zij leerde me dat inzet voor anderen altijd groeit naar dubbel geluk.
Heel toevallig (karma) kwam ik in diezelfde periode in contact met een kunstenaar met een visuele beperking die een atelier zocht en expo’s wou organiseren. Ik had een domein in het ideale kunstdorp Lissewege, hij de contacten en voilà… alle puzzelstukjes vielen samen. In de zomer van 2009 gingen de poorten van tVaartje voor de eerste keer open, met een tiental kunstenaars met een visuele beperking die creatief hun ding konden doen. Een klein koffie machine, wat drank en als we 20 bezoekers op een dag zagen waren we super blij en tevreden. Och, wat was ik toen gelukkig. Bobonne kon er vrijuit rondlopen zonder de angst dat ze weg zou lopen. Iedereen hield een oogje in het zeil en respecteerde haar in haar unieke eigenheid die een persoon met dementie kan hebben. Ze kon meehelpen, mensen ontvangen, aan de bar en afwas wat prutsen en met iedereen woordjes brabbelen. Restaurant Misverstand avant la lettre. Zo waren onze zomerdagen gevuld in een leuke en gezonde sfeer.
Ik stichtte de vzw Handicapart en het jaarlijks zomerevent in tVaartje was vertrokken helemaal ter ere van Bobonne en haar engagement.
In de loop van de volgende jaren kwam ik heel toevallig een persoon met psychische kwetsbaarheden tegen, die me vertelde dat hij/zij had leren schilderen, leren boetseren om uiting te geven aan zijn/haar gevoelens. Hij/zij vond het jammer dat er alleen maar expo’s kwamen in voorzieningen en ziekenhuizen en op die manier alleen maar bekenden in contact kwamen met zijn/haar werk. Kwamen de bezoekers uit compassie, uit nieuwsgierigheid of kwamen ze voor de kunst? Ik nam die kwetsbare personen op in onze kunstenaarsgroep en zo was het inclusief verhaal van tVaartje geboren. Niet alleen kunstenaars met een gekende beperking, maar ook iedereen die creatief bezig is of aan kunst doet, was voortaan welkom op het domein. Want, hebben we niet allemaal een rugzakje te dragen, hebben we niet allen één of andere beperking?
Het bleef hartverwarmend om elke zomer Bobonne te zien stralen op het domein. Met de steun van vrijwilligers kon ze genieten van de gegeven aandacht, het luisterend oor naar haar gebrabbel, een arm tijdens de wandeling, de geduldige hulp tijdens het eten. Het was zo mooi om op die manier samen de zomer door te brengen. Mijn diepste gevoelens van dankbaarheid gaan dan ook naar allen die haar zo nauw betrokken hielden en haar op die manier een mooi menswaardig levenseinde gaven ondanks de vele beperktheden in haar laatste jaren.
tVaartje werd mijn levenswerk, mijn bezieling en al mijn energie vloeide naar dat mooie project. tVaartje groeide elke zomer meer en meer, meer kunstenaars, meer creatievelingen, de boomgaard met rustpunten, een tent na het instorten van het dak, inspirerende workshops, juweeltjes van expo-kabientjes, eigen biertjes, onverwachte ontmoetingen, creatieve wonderen, een lach, een traan, een eigen lied, een danspasje, echte momenten van verbondenheid tussen mensen met een warm hart en een goede inborst. Er werd ook gekookt, gebarbecued, frieten gebakken, mosselen gesmuld, hartelijk gezongen en smakelijk gelachen.
De sneltrein was vertrokken en passagiers stapten in, bleven soms een tijdje meerijden en/of stapten weer uit. Sommigen namen een zijspoor of bleven op het perron ons nakijken, anderen namen een lange Intercity rit, en nog anderen keuvelden op de boemeltrein dorp per dorp voorbij slenterend. Ik zag van alles voorbij passeren: mooie landschappen van creaties en vriendschappen, bloeiende dorpskernen vol warme buurten en ook spetterende stadsgezichten waar mijn energie nieuwe impulsen kreeg. Soms zag ik ook wel die dwarsliggers maar die hielden mijn trein op de rails langs onbewaakte overwegen! Ze deden pijn, maar de trein raasde door en door.
Maar ook energieke treinen hebben snelheidsbeperkingen, moeten de landsgrenzen bewaren en stoppen op een eindbestemming. Het laatste fluitsignaal is geblazen, de stationsklok staat beangstigend stil. Maar er is nu tijd en ruimte om de vele ritten te koesteren, ze in mijn hart een veilige rustplaats aan te bieden. Ik voel nu alleen maar in mijn ogen naast tranen van weemoedigheid ook de glazen juweeltjes van dankbaarheid voor al die mooie mensen die ik mocht ontmoeten in tVaartje. Dankjewel.
Jij, de kunstenaar van tVaartje, jij die vol passie en trotsheid je werken kwam exposeren, die jouw kabientje of tent vol liefde voor ambacht en kunst inrichtte. Jij, die boetseerde, schilderde, draaide, kapte of demonstreerde hoe een werk tot stand kon komen. Dankjewel, jij kunstenaar.
Jij, de bezoeker die telkenmale terugkwam om de werken te bewonderen, om een boek te lezen, te picknicken of te dansen, mee te zingen, workshops te volgen, te rummikubben of te wandelen. Jij die genoot van een Babbelaartje of Fezelaartje. Jij die vol aandacht luisterde naar kunstenaars en een werkje mee naar huis nam. Jij die tVaartje deed bruisen. Jij bracht chaotische rust in mijn hart. Dankjewel jij bezoeker.
Maar vooral dan ook jij, de vrijwilliger, jij maakte van tVaartje een warme plaats. Je stond aan de bar, de afwas en de barbecue, je reed het gras af en verzorgde de tuin, je schilderde, timmerde en zorgde voor alle technische zaken, je gaf workshops, je trok foto’s, je was bestuurslid en had veel geduld met mijn chaotisch ideetjes. Je vertelde over het leven van kunstenaars met visuele beperking, je bakte frietjes en taarten en nog zoveel meer. Je ontving elke bezoeker met een stralende glimlach. Ook jij, mijn zoon/dochter, je leerde leven met de kapriolen van een dansende wervelwind als moeder. Jullie allen, allemaal mooie mensen die naast me stonden, die me de kracht gaven om door te zetten, die me vreugde en plezier gaven. Jullie waren niet alleen mijn linker- en rechterhanden, mijn steunpilaar en luisterend oor, maar ook mijn energiebron en toeverlaat.
Dankjewel dat je er was, dankjewel dat je er nog altijd bent. Ik geef jullie allen een knuffel met een klein en dankbaar hartje. Tot in de draai. Het ga jullie goed.
********************************************
Graag nodig ik jullie allen nog eens uit op de laatste Loft Stories van dit winter- en lenteseizoen. Of dit een gevolg zal krijgen, weet ik nog niet, maar laat ons er een mooie avond van maken vol plezier om terug te blikken op al het moois dat tVaartje ooit was.
Donderdag 1 mei om 17u: Mistral 2, with Johan & Johan
Mistral 2 rasmuzikanten spelen een mixt van folk, jazz, Frans chanson met vooral veel ambiance.
Johan Knockaert op mandoline, gitaar , banjo en zang en Johan Schaeverbeke gitaar, mondharmonica, fluit en zang laten het publiek genieten van een heel erg uitgebreid repertorium.
De innerlijke mens kan na het concert opgewarmd worden met een lekker visstoofppotje met veel groentjes (12€ pp). Om een beetje de catering goed in te schatten, vragen we bij voorkeur om in te schrijven voor het stoofpotje via what’s app 0473 740385 of alle andere kanalen. Ter plaatse kan ook maar op =op.
*************************************************
Wie graag een deeltje van tVaartje in huis haalt krijgt de gelegenheid die aan te schaffen. Wie weet staat er binnenkort een korfzetel uit de boomgaard, een expokabientje of een rode zetel bij je thuis. Wie speciale tVaartje stukken wenst of grotere hoeveelheden, kan wel nu al contact opnemen. We bekijken dan samen de mogelijkheden. Meer nieuws hierover volgt later.
Op zondag 6 juli organiseer ik in de namiddag een grote uitverkoop van al het materiaal dat hier en daar ligt. Zuilen, houten groentenkistjes, tafels, stoelen, barbenodigdheden, kerstgerief…. alles wat ik hier maar kan vinden. Meer nieuws hierover volgt ook later.
Beste Rudy, dankjewel voor je betrokkenheid in tVaartje. Het ga je goed in het leven.
Vriendelijke groeten,
Ingrid Vandamme
Voorzitter vzw HandicapART
Bezieler ont-moetingstuin tVaartje
0473 74 03 85
